Artykuł stanowi kontynuację badań autorów nad suszą hydrologiczną w Polsce, które dotychczas skupiały się na analizach niżówek rzecznych i przyjętych dodatkowych stosownych kryteriach, umożliwiających jednoczesną analizę rozwoju czasowego i przestrzennego suszy, co jest niezwykle istotne z punktu widzenia jej wielowymiarowego charakteru i możliwości prognozowania zjawiska.
W ostatnim czasie badania rozszerzono o analizę reżimu wydajności źródeł. Zagadnienie to nie było dotąd przedmiotem dociekań naukowych. Identyfikacja stopnia synchroniczności reakcji przepływu rzecznego i wydajności źródeł wynika z kluczowego znaczenia reżimu hydrogeologicznego zbiorników wód podziemnych w okresie surowej suszy hydrologicznej, bowiem wówczas koryto rzeki zasilane jest wyłącznie przez wody podziemne. Zatem źródła drenujące te same systemy wód podziemnych odzwierciedlają wiele cech ich reżimu. Dlatego, przyjmując założenie, że niżówka rzeczna jest dobrym wskaźnikiem rozwoju suszy hydrologicznej należy domniemywać, że reżim wydajności źródeł może mieć istotny związek z jej propagacją.
W artykule zaproponowano metodykę identyfikacji susz w systemach krenologicznych oraz oceniono ich synchroniczność z niżówkami rzecznymi w różnych przesunięciach czasowych. Uzyskane wyniki doprowadziły do wniosków zarówno metodycznych, jak i środowiskowych, które wykazały, m.in. jakie cechy reżimu zbiorników wód podziemnych są szczególnie istotne dla rozwoju głębokich niżówek rzecznych i surowej suszy hydrologicznej. Relatywnie wysoka dokładność szacowania współwystępowania niedoborów wód podziemnych i powierzchniowych zachęca do stosowania zaproponowanej metodyki w innych regionach geograficznych, jako narzędzia wspomagającego ocenę rozwoju suszy hydrologicznej.
Pełny tekst artykułu dostępny jest w otwartym dostępie:
Zapraszamy do lektury!
